Εναλλακτικοί τρόποι σύνθεσης-κρουστά-συνέργεια τεχνών: ανανέωση της καλλιτεχνικής και μουσικο-εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσω της συνέργειας των τεχνών, με βασικό εργαλείο την διευρυμένη χρήση των κρουστών οργάνων

Abstract

Τα κύρια χαρακτηριστικά του 21ου αιώνα (κανένα νόημα δεν έχει οριστικοποιηθεί ή κι αν κάποτε είχε δεν παρέμεινε οριστικοποιημένο) μαζί με τον ορισμό της τέχνης από τον R, Irwin (μια ακατάπαυστη εξέταση της αντιληπτικής μας εγρήγορσης και μια συνεχή διεύρυνση της συνείδησής μας σχετικά με τον κόσμο που μας περιβάλλει) ξεκαθάρισαν τον στόχο της διατριβής. Ανανέωση της καλλιτεχνικής και μουσικοεκπαιδευτικής διαδικασίας σε μια βάση συνεχούς επικαιροποίησης. Έτσι η πρακτική που ακολουθήθηκε είχε στόχο την επέκταση των ορίων της αντίληψης, διεύρυνση δηλαδή της βάσης των αισθητηριακών δεδομένων. Αυτό είναι δυνατό με την συνεργασία των αισθήσεων, την ουσία της συνέργειας των τεχνών. Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται το φαινόμενο της συναισθησίας. Εγκεφαλική δραστηριότητα κατά την οποία προκύπτουν διάφοροι συσχετισμοί αισθητηριακών δεδομένων, παράξενη ανάμειξη της αντίληψης των αισθήσεων, μυρίζω σχήματα, ακούω χρώματα, βλέπω ήχους. Η ιδιότητά της είναι προσθετική, εντείνεται δηλαδή η αντίληψη του ερεθίσματος ενεργοποιώντας μία ή περισσότερες διαφορετικές αισθήσεις χωρίς το ενδεχόμενο αντικατάστασή τους. Καθώς οι επιστήμονες ξεχωρίζουν την συναισθησία σε διάφορα είδη η έρευνα εστιάζει σ’ εκείνο το είδος που είναι προϊόν μεταφοράς και αποτέλεσμα συσχετισμού και αναλογίων. Μεθοδολογία: Οι έξι κατασκευές πολυθεαμάτων, προϊόντα μεταφοράς συσχετισμού και αναλογίων αποτελούν τα συστατικά της μεθοδολογίας και την μετουσίωση των τριών παρακάτω προθέσεων: 1η. Εμπλουτισμός της ηχοχρωματικής παλέτας με την ευρεία χρήση των κρουστών οργάνων. 2η. Κατασκευή σεναρίου το οποίο με σκηνοθετική παρέμβαση και τη συνέργεια άλλων τεχνών σχηματίζει εκάστοτε μια ιδιαίτερη μορφή παράστασης. 3η. Δημιουργία προϋποθέσεων ώστε οι σπουδαστές να δρουν και μέσα από την δίκη τους άποψη για την πραγματικότητα, θέτοντας μια διαφορετική διάσταση στην καλλιτεχνική έκφραση που να οδηγεί την τέχνη τους και σε μια ουσιαστική συνεισφορά στη γνώση. Τα πολυθεάματα: 1) «Το Φονικό του Χρόνου». Το πρώτο και μεγαλύτερο πολυθέαμα, Μήτρα των πολυθεαμάτων που ακολουθούν. Πραγματοποιεί τις δυο πρώτες προθέσεις. 2) «Ίχνη» Πολυθέαμα δωματίου. Θέτει τις βάσεις για τον «Αυτοσχεδιασμό ως ευκαιρία ενδοσκόπησης». Σύνδεση με την τρίτη πρόθεση. Με συνειδητή χρήση των θεωριών του παιχνιδιού της συνδυαστικής ενοποιημένης παράστασης το σύνθημα «Διεύρυνε την αντίληψή σου με ό,τι μέσο διαθέτεις για να έχεις την πραγματικότητα που ονειρεύεσαι» και την «διακριτική καθοδήγηση» του δάσκαλου οι σπουδαστές δημιουργούν τις παραστάσεις. 3} «Bach to reality». 4) «Τι Στο … » και τέλος, εξέρχονται του πανεπιστήμιου ώστε να στηρίξουν με την τέχνη τους όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης με, 5) Ποίηση και μουσική στο σχολείο. 6) «0 J. S. Bach ζωγραφίζει W. Kandmsky». Συναυλία αντιστοιχιών, μια διαφορετική προσέγγιση του ατομικού ρεσιτάλ. Αποτελέσματα: 1) Ανανέωση στον ρόλου του συνθέτη και του δασκάλου. 2) Ενσωμάτωση του μουσικού θεάτρου στον παραδοσιακό χώρο των συναυλιών. 3) Αυτοσχεδιασμός ως ευκαιρία ενδοσκόπησης. 4) Η τέχνη σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Οποιοδήποτε μάθημα γίνεται μέσα και από την οπτική της τέχνης. 5) Ανάπτυξη ικανοτήτων για τη γνώση, τη μάθηση και την κοινωνική συμμέτοχη. 6) Διεύρυνση μαθησιακών στόχων (επιστήμη, λογοτεχνία, ζωγραφική, ποίηση, κτλ.) 7) Καλλιέργεια στάσεων και αξιών.