Abstract:
Στο μιούζικαλ «ΑΪΣΕ» (2014), οι τεχνικές σύνθεσης, η επεξεργασία του μουσικού υλικού, τα στιλιστικά χαρακτηριστικά και η επέκταση της μεθοδολογίας και τεχνοτροπίας που χρησιμοποιήθηκε αποτελούν τους βασικούς πυλώνες αυτής της έρευνας που έχει σαν στόχο να συμβάλει στην εξέλιξη και επαναπροσέγγιση του σύγχρονου μιούζικαλ. Η έρευνα αυτή συνίσταται στην δημιουργία ενός σύγχρονου μουσικού θεάτρου –μιούζικαλ, μεγάλης διάρκειας (~2h & 10’) με στοιχεία ψυχοδράματος που αρθρώνεται σε τρία επίπεδα: οι μνήμες, το παρόν του ήρωα, και το ταξίδι της απελευθέρωσης. Η παρούσα σύνθεση χρησιμοποιεί ένα ιδιότυπο “θραυσματικό” αφηγηματικό και συγχρόνως κινηματογραφικό στιλ μέσα από τις ιδιωματικές και ηχοχρωματικές αντιθέσεις «ταξιδεύοντας» μουσικά μεταξύ Ανατολής και Δύσης, το οποίο εξυπηρετεί απόλυτα τη δομή του κειμένου και τη δραματουργία. Στο μιούζικαλ «ΑΪΣΕ» λοιπόν που αποτελεί το κεντρικό θέμα της διατριβής διατυπώθηκαν συγκεκριμένα εργαλεία και τεχνικές που έδωσαν τη δυνατότητα στον δημιουργό να επαναπροσεγγίσει ένα είδος με έναν έντονο γενετικό κώδικα και μια πολύ συγκεκριμένη ιστορική εξέλιξη. Μέσα στην αναζήτηση συσχετισμών και λύσεων ικανών να τεκμηριώσουν το δημιουργικό του έργο ο συνθέτης επιχειρεί να παρουσιάσει το είδος αυτό μέσου της «ΑΪΣΕ» με μια ανανεωμένη μουσική γλώσσα, που χρησιμοποιεί σύγχρονες τεχνικές σύνθεσης χωρίς περιορισμούς. Στην κατεύθυνση του ευρύτερου πεδίου της σύγχρονης όπερας, που θέλει όμως να συνδεθεί με υπόγεια νήματα με την παράδοση του μιούζικαλ ο συνθέτης επιλέγει νέες ιδέες και τεχνικές αφομοιώνοντάς της μέσα από την προσωπική του ταυτότητα με ενότητα και αυθόρμητη έκφραση.
