Abstract:
Αντικείμενο αυτής εδώ της διατριβής δεν είναι η Ιστορία της ελληνικής Δεξιάς ή είναι μόνο στο βαθμό που αυτή εντάσσεται στην Ιστορία της ελληνικής μεταπολεμικής πολιτικής εξουσίας. Δεν είναι κατ' επέκταση, ούτε η ιστορία των κυβερνήσεων της και του κυβερνητικού τους έργου. Η ελληνική μεταπολεμική Δεξιά, στο μέτρο που μπορεί να οριστεί με ακρίβεια, δεν αποτελεί ένα συμπαγές και ενιαίο πολιτικό σύνολο, με αυστηρά καθορισμένη πολιτική ταυτότητα ώστε να έχει νόημα μια ιδιαίτερη ιστορία της. Το ιδεολογικό όχημα της «εθνικοφροσύνης» μεταφέρει στις άμαξες του, με την εξαίρεση της Αριστεράς, το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Το επίδικο αντικείμενο είναι το «έθνος», όχι η κοινωνία και οι αντίστοιχες πολιτικές συσσωματώσεις της. Αυτή λοιπόν που αποτελεί συμπαγές και αρκετά αδιαφοροποίητο σύνολο στην Ελλάδα αυτής της περιόδου, είναι η εν γένει πολιτική εξουσία και η ελίτ της. Αυτό αποτελεί εν συνόψει και το θέμα τούτης της διατριβής : οι κορυφές του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Μέσα στους γεμάτους από στροβίλους κόλπους του σχεδόν απορροφούνται οι φυσιογνωμικές διαφορές των φορέων της εξουσίας και εξανεμίζονται οι πολιτικές ταυτότητες τους.
